Kerst… Sinds ik te horen kreeg dat ik ongeneeslijk ziek ben is kerst toch ‘een dingetje’ geworden. Thuis waren we altijd al dol op kerst hoor. Ik kan me niet anders herinneren dan dat de vloer onder de kerstboom bezaaid was met cadeautjes. Ik denk dat ik de liefde voor ‘cadeautjes geven’ echt van mijn ouders heb gekregen. Want ik krijg zo’n happy feelings door het geven van cadeautjes. Iets met een paplepel..
Ik moet wel eerlijk toegeven dat kerst ook een beetje beladen is geworden. Want sinds ik uitgezaaide kanker heb, is veel onzeker. Zo ook samen kerst vieren. Vorig jaar kreeg ik op kerstavond te horen dat ik Corona had en brachten Kevin en ik kerst door in quarantaine. Zonder daar een discussie over los te willen maken, kan ik je vertellen dat dit écht een eenzame kerst was. Ik ben dan ook minstens dubbel zo dankbaar dat ik dit jaar wél samen met mijn dierbaren kan zijn.
Kevin en ik zijn op kerstgebied twee uiterste. Bij ons thuis wordt kerst groots gevierd. Al zo lang ik me kan herinneren. Bij mijn schoonfamilie hebben we deze traditie weer een beetje aangewakkerd. Vooral sinds ik mezelf trotste tante mag noemen van Pien, laat ik kerst niet on-gevierd voorbij gaan. Want iedere gelegenheid om met haar te zijn is er één. Dus vieren we kerst ook met mijn schoonfamilie. En dat is echt een gezellige boel!
Ik moet wel eerlijk bekennen dat de feestdagen meer lading hebben gekregen sinds mijn ziekte. Niemand durft het uit te spreken maar ik weet zeker dat iedereen wel eens denkt dat het ‘misschien onze laatste kerst samen is’. Uiteindelijk weet niemand dat. Maar als je weet dat je ongeneeslijk ziek bent krijg je een soort van houdbaarheidsdatum. En die lijkt met dagen als deze met dik gedrukte letters op mijn voorhoofd te staan. Als soort van reminder: ‘genieten is verplicht’. Zoals ik al zei ben ik dol op cadeautjes geven en samen zijn. Maar ik realiseer me op dagen als deze ook maar al te goed dat er mensen zijn die ik mis. Vooral met deze feestdagen sta ik hier heel bewust even bij stil. En nu ik dit schrijf, vraag ik me af: wie mis jij deze feestdagen en hoe herdenk je hem/haar? Ik zelf brand een kaarsje en haal leuke herinneringen op. De gezellige en grappige herinneringen maken mij vrolijk. Alsof we weer heel even samen zijn.
Door de jaren heen zijn er ook wat nieuwe kersttradities ontstaan. Sinds Kevin en ik een huis hebben gekocht krijgen we handgeschreven kerstkaartjes van onze buren. Zo leuk! Volgend jaar kan ik zelfs een handgeschreven kaartje bij mijn zusje en Sander in de brievenbus gooien, want dan zijn ze onze overburen. Een andere traditie is dat papa wandelt naar Banneux, om daar een kaarsje voor mij te branden. Ruim 42 km loop ik denkbeeldig met hem mee, want helaas is zo’n wandeling voor mij fysiek onhaalbaar. Supporten kan ik gelukkig wel. Ik vind het zó fijn om gezellig samen te zijn!
Kevin en ik hebben unaniem besloten dat we er wel een nieuwe traditie aan willen toevoegen: badpakken en vakantiekleren wassen met kerst. Als mijn gezondheid het toe laat gaan we elk jaar in december nog even naar de zon! En een andere traditie die we in eren houden is ‘aanschuiven’. Dat geeft mij zo veel meer rust!
Ik wens je gezellige feestdagen en het allerbeste voor 2023. Wees lief voor jezelf en voor elkaar. Zoals mijn lijfspreuk beaamd: ‘vier het leven en zie in alles het positieve’. Ik sluit dolgelukkig een heel bijzonder jaar af. Ik ben er nog steeds en daar ben ik zó dankbaar voor! Geniet, lieve lezers. En maak er wat moois van! Ik vier dit jaar kerst met zonnige sproetjes op mijn snoet. En jij? Hoe vier jij kerst?
