Weekend! Tijd om te proosten en de week af te sluiten. Sinds ik niet meer werk is een vrijmibo voor mij niet zo vanzelfsprekend. Maar vandaag trek ik wel een biertje open. En niet zomaar een biertje. Ik trek ijskoude Amstel Bright open. En niet achter een bureau maar met mijn voetjes in parelwit zand op Curacao.
Al proostend met Kevin en Nicolle en Raoul, de vrienden waar we mee op Curacao zijn, blik ik terug op deze week. Die was magisch! Mijn boeken kwamen van de drukker. Ik maakte een doosje open en de tranen van geluk rolde over mijn wangen bij het zien van mijn boek. Ik heb geen kinderen. Daar lees je ook over in mijn boek. Maar ik denk dat dat openscheuren van die doos, voor mij toch een beetje voelde als de geboorte van mijn kindje.
Een boek vergelijken met een kind? Beetje raar. Eens. Maar er zijn echt overeenkomsten, trust me. Zo was ik bij het zien van mijn boek op slag verliefd. Het overtreft al mijn verwachtingen. Ik was tenslotte al een tijd aan het fantaseren over hoe het boek eruit kwam te zien. Maar dat het zó mooi zou worden had ik niet durven dromen. Zo gaat dat bij een kindje ook, toch? Ik ben vooral ook heel dankbaar. Want het is niet vanzelfsprekend dat het je gegund is om een boek te schrijven en uit te brengen. En dat is het krijgen van een kindje ook niet. Nog meer overeenkomsten? Jazeker! Slapeloze nachten. Niet omdat een kindje getroost of gevoed moet worden. Maar wel omdat mijn hoofd ontplofte van de ideeën. Én het boek moest een naam krijgen. Laptop open en typen. Nachten achter elkaar. En ook: uren in de keuken gespendeerd. Niet voor het klaarmaken van babyflesjes of groente- en fruithapjes maar wel omdat ik al mijn lievelingsgerechten uit het boek nog een keer wilde maken. En voor het mogen krijgen van een kindje heeft een vrouw ook een man nodig. En dat heb ik ook. Want zonder alle hulp van Kevin was mijn boek er niet geweest. En de boekpresentatie, die voelde als een babyborrel. Familie, vrienden en bekenden die allemaal samen kwamen met een doel: mijn boek bewonderen!
Uiteraard zijn er ook heel veel verschillen tussen een boek uitbrengen en een kindje krijgen. Zo is een vrouw ongeveer 40 weken zwanger. Haar Verhaal was in ongeveer 5 maanden een feit. Én een kindje verkoop je niet. En mijn kindje, Haar Verhaal, is wel te koop. Dat al zo veel mensen het boek hebben gekocht is zoooo gaaf. In mijn boek schrijf ik dat ik ongewenst kinderloos ben. Maar ‘Haar Verhaal’ voelt stiekem toch als mijn kindje. En daar proost ik op, in 30 graden op Curacao!
